The mural with the Indian father and child is adorable. I wish I’d had a father who cared enough to get down on bended knee to show me something import- ant. That’s how fathers should be, loving and patient and informative. Not cold, quiet, and mean like my adoptive father was. That photo makes me long for all I never had in a father. And apparently my birth father was no better because he was my mother’s pimp. I know that not all men are like these ‘fathers’ I’ve had but it’s made seeing God as a loving Father difficult because of how my earthly ones were. For the longest time I didn’t view God as a ‘Father’ because all I could associate with that word was negative emotions. I always referred to God as ‘God’ or ‘Lord’ or ‘Savior’.
De muurschildering met de Indiaanse vader en kind is vertederend. Ik wou dat ik een vader had gehad die genoeg om me gaf om op een knie te gaan zitten om me iets belangrijks aan te wijzen. Zo horen vaders te zijn, liefdevol en geduldig en leerzaam. Niet koud, stil en gemeen zoals mijn adoptievader was. Die foto doet me verlangen naar alles wat ik nooit in een vader had. En blijkbaar was mijn biologische vader niet beter, want hij was de pooier van mijn moeder. Ik weet dat niet alle mannen zijn zoals deze ‘vaders’ die ik had, maar hoe mijn aardse vader(s) waren heeft het moeilijk gemaakt om God als een liefhebbende Vader te zien. Lange tijd zag ik God niet als een ‘Vader’, omdat dat woord alleen maar negatieve gevoelens opriep. Ik verwees altijd naar God als ‘God’ of ‘Heer’ of ‘Verlosser’.
