-
You can listen to Christina Boyer reading her tekst here. During the exhibition, please listen to this audio with your headset on. Thank you.
It’s like I’m on the inside looking at the freedom beyond the bars. People walking and waving, enjoying the freedom denied me for so long. Will I ever walk free like that again? Will I walk with ease like them or will I forever look behind me, constantly afraid that I’ll be suddenly locked up again for some reason on the whim of someone else? Will people hold grudges against me and think I should be locked up still? Will the parole officer be fair? Will I EVER be free to walk along the water’s edge carefree and happy?
Het is alsof ik van binnen kijk naar de vrijheid achter de tralies. Wandelende en zwaaiende mensen, genietend van de vrijheid die mij al zo lang is ontzegd. Zal ik ooit weer zo vrij rondlopen? Zal ik ontspannen lopen zoals zij, of zal ik altijd achteromkijken, telkens bang dat ik plotseling weer opgesloten zal worden doordat iemand in een opwelling weer een reden daarvoor bedenkt. Zullen mensen wrok tegen me koesteren en denken dat ik nog steeds opgesloten zou moeten zitten? Zal de parole-ambtenaar eerlijk zijn? Zal ik OOIT zo vrij zijn om zorgeloos en gelukkig langs de waterkant te wandelen?